Podróżowanie pociągiem w Czarnogórze to piękne doświadczenie – nie tylko ze względu na wspaniałe krajobrazy, ale także interesujące spotkania.

Sieć kolei państwowych Czarnogóry – Željeznica Crne Gore – składa się z trzech linii.

Najważniejsza, również obsługiwana międzynarodowo, trasa prowadzi z Baru przez Podgoricę i Bijelo Polje do Serbii. Między Virpazarem a Vranjiną linia przebiega groblą przez Jezioro Szkoderskie. Odcinek między Podgoricą a Bijelo Polje wiedzie przez góry i oferuje spektakularne widoki. Na tej trasie znajduje się m.in. najwyższy wiadukt kolejowy w Europie.

Poza tym istnieje linia boczna Podgorica – Nikšić, która biegnie przez dolinę, ale również oferuje ciekawe krajobrazy. Linia została zmodernizowana około 2010 roku i ponownie uruchomiona dla ruchu pasażerskiego.

Również międzynarodowa, ale niezelektryfikowana linia Podgorica – Tuzi – Albania nie jest obecnie wykorzystywana w ruchu pasażerskim i służy wyłącznie do transportu towarowego. Dotychczasowe próby przywrócenia ruchu pasażerskiego zakończyły się niepowodzeniem (stan na maj 2024).

Na odcinku Bar – Podgorica kursuje codziennie dziewięć par pociągów, podczas gdy w przeciwnym kierunku (Podgorica – Bar) tylko trzy pary dziennie. Na trasie tej wykorzystywane są nie tylko nieklimatyzowane wagony przedziałowe z uchylnymi oknami, ale również stare elektryczne zespoły trakcyjne.

Od początku lat 2010. czarnogórskie koleje wprowadziły do eksploatacji także nowoczesne elektryczne zespoły trakcyjne z klimatyzacją i niskopodłogowym, bezbarierowym wejściem. Są one używane głównie na linii bocznej Podgorica – Nikšić.

Dodatkowo codziennie kursuje nocny pociąg "Lovćen" Bar – Belgrad, który oprócz wagonów z miejscami do siedzenia i kuszetkami, posiada również komfortowe wagony sypialne. Ponieważ pociąg przewozi także wagony do transportu samochodów, jego trasa sięga poza Belgrad aż do Zemun.

Latem kursuje również pociąg dzienny na trasie Bar – Belgrad – Nowy Sad, który – podobnie jak pociąg nocny – nie zatrzymuje się na wszystkich stacjach pośrednich. Tworzą go klimatyzowane elektryczne zespoły trakcyjne.

Ceny są stosunkowo rozsądne, ale bilety można rezerwować tylko na miejscu w kasie biletowej, a nie online.

Bilet z Baru do Belgradu lub z powrotem kosztuje 21,00 EUR w drugiej klasie i 31,80 EUR w pierwszej klasie.

Dopłata za miejsce do leżenia wynosi 8,00 EUR (przy sześciu osobach w przedziale) lub 12,00 EUR (przy czterech osobach w przedziale). Dopłata za miejsce sypialne wynosi 16,00 EUR (przy trzech osobach w przedziale), 24,00 EUR (przy dwóch osobach w przedziale) lub 48,00 EUR (przedział prywatny).

Pierwszą linią kolejową w Czarnogórze była Kolej Antivarijska, łącząca Bar (wł. Antivari) z Jeziorem Szkoderskim. Została otwarta w latach 20. XX wieku. Istniała również wąskotorowa Kolej Dalmatyńska, która łączyła Zelenikę (w pobliżu Zatoki Kotorskiej) i Nikšić, czyli Podgoricę, z Chorwacją oraz Bośnią i Hercegowiną. Linie te zamknięto w drugiej połowie XX wieku. Zamiast nich zbudowano linię kolejową Belgrad-Bar o standardowym rozstawie szyn i długości 476 km. Linia ta zapewniała lepszy dostęp morski do serbskiego zaplecza i jest uważana za jedną z najbardziej spektakularnych linii kolejowych w Europie, ponieważ biegnie przez trudny, górski teren po wiaduktach i przez liczne tunele. Budowa linii, otwartej w 1976 roku, była uważana za jeden z najważniejszych projektów Jugosławii.

To jest zarys artykułu. Na razie zawiera schemat artykułu i niewiele więcej. Możesz pomóc, uzupełniając artykuł choćby o podstawowe informacje, doprowadzając go do statusu użytecznego.